Pamiętam jak w dzieciństwie (zresztą trochę później też) będąc u swojej Babci grałam w chińczyka. Gra była bardzo zacięta bo… na pieniądze. Moja Babcia i jej sąsiadki zwykle wieczorem zasiadały do gry. Na środku planszy każda kładła po 10, 20 lub 50 gr. 1 zł to w tych czasach była pełna rozpusta. Kto wygrał zbierał pulę. Jak przyjeżdżałam chętnie dołączałam się do gry. Plansza do gry była tak wytarta, że ledwo było widać pola do gry. Sprawiłam dużą radość Babci i jej sąsiadkom, kiedy któregoś razu przywiozłam nową planszę. Z tamtych czasów zachowały się pionki i kostka. Nie tandetne plastikowe, które możemy obecnie kupić w sklepie. Ładne, drewniane, niepowtarzalne. Każdy pionek innego kształtu.
Anula
4 komentarze:
Oh te warcaby to maja historie, też pamietam ta starą brązowa plansze, totalnie zajechana przez te starsze panie :P
az mi sie zachcialo zagrac w chinczyka..na pieniadze oczywiscie :)
fajna ta opowieść o babciach i o hazardzie! :)
Melusine miło mi ze podoba Ci się moja opowieśc :-)
Martusiu jak przyjedziesz możemy zagrać, nie wiem tylko czy znajdę planszę, no i stawka chyba będzie większa;-)
Fajnie że ktoś w naszej rodzinie prowadzi taki super fajny blog Czytam i wspominam Szkoda że te czasy nie wrócą
Prześlij komentarz