Bananowy chlebek i bułeczki z siemieniem lnianym

Przepis na ten chlebek, autorstwa  Agnieszki Maciąg znalazłam w miesięczniku „Uroda życia”. Chlebek tak naprawdę nazywa się „ Chlebek bananowy z siemieniem lnianym i suszonymi śliwkami”  i powtarzam za autorką świetnie  nadaje się na leniwe letnie dni na łonie natury. W mojej kuchni zostanie już na stałe i będzie w sam raz do kawy. Chlebek długo zachowuje świeżość. Posmarowany masłem i łyżeczką domowych powideł ( u mnie galaretka z czarnej porzeczki) może śmiało konkurować z innymi ciastami. Dzięki zawartości zmielonego siemienia lnianego i oleju jest przy tym zdrowy. 

I jeszcze dwie ważne wiadomości

 – przygotowanie  10 minut

- czas pieczenie około godziny.

A oto i przepis:

Składniki:

1 ¾  szklanki mąki  (dałam 500)

½  szklanki zmielonego siemienia lnianego (można kupić zmielone, ja zmieliłam w młynku do kawy bo akurat nie miałam mielonego)

2 dojrzałe banany pogniecione na papkę ( zmiksowałam w blenderze)

¾ szklanki pokrojonych suszonych śliwek bez pestek (nie dałam, ale można też dać rodzynki, albo żurawinę)

Skórka z 1 dobrze wyszorowanej i sparzonej cytryny

¾  szklanki cukru trzcinowego ( dałam ½  szklankę zwykłego)

1 łyżeczka proszku do pieczenia bez fosforanów ( znalazłam taki w sklepie eko)

1 łyżeczka sody oczyszczonej

1 łyżeczka cynamonu

2 jajka od kur z wolnego wybiegu

¾  szklanki oleju z pestek winogron ( dałam ryżowy bo głownie taki stosuję w kuchni, ale mam już zakupiony z pestek winogron na następny wypiek)

Szczypta soli

Wykonanie:

- foremkę, keksówkę, wysmarować masłem i posypać bułką tartą

- piekarnik nagrzać do 180 st, C

- wymieszać w misce wszystkie sypkie składniki

- w mikserze na wolnych obrotach wymieszać olej i jajka, dodać banany, otartą skórkę z cytryny oraz suche    składniki, na koniec wsypać śliwki i lekko wymieszać (mieszałam ręcznie)

- przełożyć do foremki,wstawić do nagrzanego piekarnika i piec około godziny. Przed wyjęciem sprawdzić patyczkiem czy ciasto jest dobrze upieczone w środku. Powinno być suche. Jeśli patyczek wychodzi z ciasta mokry to trzeba zostawić na dłużej przykrywająć z wierzchu folią, aby się nie przypaliło.

I gotowe

Jak już upiekłam ten Chlebek to zaczęłam szukać przepisu na bułeczki z siemieniem lnianym i znalazłam na jednym z blogów kulinarnych przepis, który pochodził od AgusiH z forum Cin-Cin.

 Bułeczki są leciutkie, mięciutkie i mają wyrazisty smak. Idealne do serów, zwłaszcza białego. Mimo zawartości miodu smakują również z wędliną.

Bułeczki razowe z dodatkiem siemienia lnianego

Składniki: na 16 bułeczek

- 1/2  - 3/4 szklanki mleka

- 1/2 szklanki wody

- 3 łyżki miodu

- 1 duże jajko ( dałam 1 i 1/2 , a z połowy jajka zrobiłam miksture do smarowania bułeczek - rozbełtane jajko plus łyżka jogurtu lub mleka)

- 1 i 1/2 łyżki oleju z orzechów laskowych ( u mnie z orzechów włoskich)

- 2 i 1/4 szklanki mąki pszennej (500)

- 1 i 1/4 szklanki mąki pszennej razowej (dałam mąkę pelnoziarnistą 3 zboża pszenica, orkisz i żyto)

- 1/2 szklanki siemienia lnianego zmielonego

- 1 opakowanie suchych drożdży (7g) lub 25 g świeżych

- 1 łyżeczka soli

Wykonanie:

Drożdże rozpuścić w 1/3 szklance ciepłego mleka i wymieszać z miodem i łyżką mąki. Pozostawić do wyrośnięcia. Wyrobić ciasto tak jak drożdżowe, pod koniec wyrabiania dodając olej. Pozostawić w cieple do wyrośnięcia. Powinno podwoić objętość.
Można w maszynie do chleba nastawiając na wyrabianie i rośnięcie. Ja tak właśnie robiłam.
Ciasto pięknie wyrosło. 
Ciasto przekładamy na stolnicę lekko oprószoną mąką, lekko wyrabiamy tworząc wałek, który dzielimy na 16 części. Z każdej części robimy okrągłą bułeczkę i pozostawiamy pod ściereczką do wyrośnięcia na około pół godziny. Delikatnie smarujemy jajkiem wymieszanym z mlekiem lub jogurtem, posypujemy czym kto lubi i do piekarnika. Wyjmujemy jak będą rumiane. Teraz trzeba się tylko opanować, żeby nie pochłonąć bułeczek zbyt dużo . Ja bułeczki mrożę i jem po jednej na śniadanie. Pychotka.

Marzy mi się jeszcze taki prawdziwy rogalik. Może ktoś pamięta delikatne rogaliki, chrupiące i pachnące masłem, które można było rozwinąć i wyjadać środek, a na koniec chrupiącą skórkę. Może gdzieś można takie kupić. Może w centralnej Polsce jeszcze się takie piecze bo stamtąd je pamiętam. Jak się przeprowadziłam kilkanaście lat temu na Podkarpacie to tutaj takich nie było i jak prosiłam o rogalik bez nadzienia to patrzono na mnie jak na kosmitkę. Rogaliki owszem były i są, ale wszystkie z nadzieniem, poza tym nie mają nic wspólnego z tamtym rogalikiem.

Znalazłam kiedyś przepis z którego wydaje mi się, że wyjdą rogaliki takie jak pamiętam. Przepis jest dość pracochłonny, ale chyba go w końcu wypróbuję. Jak się udadzą podzielę się sposobem ich wykonania.

Miłego dnia.

Anula